Dé Santa is voorbij, maar de uitstraling bleef.

Café Santa Domingo in Nederweert was beroemd en berucht. Heilige grond als het ware. Complete volksstammen hebben er hun puberteit (en langer) doorgebracht. Met of zonder toestemming van hun ouders. Dit café had een ietwat duister imago, wat waarschijnlijk juist een van de redenen was waarom het klanten trok van heinde en verre. Illustere bands traden er op. Zoals Herman Brood en zijn wilde chickies. Of Volumia met Xander de Buisonjé. Een café met een verhaal, met een typische geur en kleur. Met een legioen aan stamgasten, vanaf 1965 tot en met de dag dat definitief de tapkraan dicht ging. Deze ‘drupte’ nog na tijdens een Nederweert kermis in de vorm van Santa2B. Daarna nog een keer, nadat Jack Bloemers (52) het had gekocht. Maar helaas mochten deze initiatieven niet baten. De oude ziel van de Santa kwam niet meer terug. Een tijdlang stond het pand leeg, totdat Jack er na een grondige verbouwing weer leven in bracht.

In 1905 verleende het gemeentebestuur van Nederweert een bouwvergunning aan Maria Helena Scheres (in de volksmond ‘Schaeres’), herbergierster van beroep, die er met twee tevens ongehuwde broers woonde. De erfgenamen Scheres woonden er tot 1961. Daarna stond het pand leeg. In 1965 werd het betrokken door Johannes Heijster en in 1969 door Cornelis Berben, die het pand flink liet verbouwen tot café (en later ook discotheek) Santa Domingo. Berben woonde er zelf tot 1972. In 2011 volgde opheffing van café-discotheek Santa Domingo.

(Bron: ‘Tijdmachine Nederweert’, Alfons Bruekers)

De heilige grond van de Santa Domingo werd eind 2017 gesloopt, afgebroken, vernieuwd en veranderd. Het enige originele is, volgens eigenaar Jack Bloemers (52), de trap die in het midden van het pand staat en nu leidt naar twee appartementen op de eerste verdieping. Toen hij het kocht, was het meeste van de originele inrichting al weg. Wat er nog was, werd verkocht via Marktplaats. Barkrukken en de ‘auto’ die achter in de zaak boven het podium hing, vonden op die manier hun nieuwe eigenaar. De vol gekladderde wc-deuren gingen linea recta naar de sloop.

Ergens in Nederweert ligt nog een brokstuk van de Santa. Een relikwie uit een vervlogen tijdperk. Het is wonderlijk, maar tijdens de sloopwerkzaamheden heeft daadwerkelijk iemand gevraagd of hij een specifiek stuk muur mocht hebben, want ‘daar hing hij altijd tegen aan toen hij nog bij de Santa kwam’. Dát is Santabeleving. Mensen van een bepaalde generatie begrijpen dit. De jongeren zegt het wellicht niets. Mede door overheidsingrijpen mist de jeugd (helaas?) de beleving van een bruin café met gedateerd meubilair, waar je recht vanuit het jeugddansen al een biertje kreeg op je 14^e.

Nadat Jack het pand in april 2016 kocht, duurde het nog enige tijd voordat de uiteindelijke bestemming duidelijk was. Het pand zou weer café worden, het zou een eetgelegenheid worden, zelfs de Rabobank heeft nog overwogen om er een informatie- en adviespunt te vestigen, het zou gedeeltelijk een bedrijfslocatie worden. Uiteindelijk werd besloten het gehele pand te verbouwen tot vier ruime appartementen. Overigens en heel belangrijk: mét respect voor de uitstraling van het pand.

Het pand is verdeeld in vier ruime appartementen. Twee op de begane grond en twee op de eerste verdieping. Alle appartementen zijn voorzien van een nooduitgang, grenzend aan de parkeerplaats van de achterliggende supermarkt. Elk appartement kreeg een leuke basisinrichting, een keukenblokje en nette sanitaire voorzieningen. Iedere bewoner heeft een eigen bergruimte. Verder zijn er opslagruimtes voor Café De Kleine Winst en voor Eetcafé ’t Guulke. De bewoners hebben geen tuin, maar wel een gezamenlijke patio, mooi verwerkt in het midden van het pand.