De kip met de gouden eieren

-als een sprookje werkelijkheid wordt-

Het was ruim 80 jaar geleden dat een stel vrienden een petanquebaan aanlegde in de stadstuin van oudtante Sophie. Ze investeerden allemaal tien gulden voor wat gravel en boules. De but, dat kleine houten balletje, heette toen nog cochonnet. Ze noemden zich petanquevereniging ‘Lancer les Boules’. ‘Dooitj mer joônges’ zei oudtante Sophie.

Toen het aantal lanceurs de boules groeide, kwamen er twee banen bij, er kwam een conseil d’administration en een cantine. Ja, het was best een elitair clubje dat zich bediende van voorname taal. Hun ethische en morele standaarden waren hoog, passend bij hun status van achtenswaardige burgers. Besloten werd tot een contribution van een gulden per maand. Suikeroom Henri werd benoemd tot membre honoraire en gooide tot aan zijn dood een balletje mee.

Toen ook oudtante Sophie kinderloos het tijdelijke met het eeuwige verwisselde, bleek uit haar laatste wil dat ze aan ‘de jongens’ de petanquebanen had nagelaten.
Petanquevereniging ‘Lancer les Boules’ had intussen zijn naam gewijzigd in Petanqueclub ‘De But Tikkers’ en groeide uit tot regionaal kampioen.
Talent Sjenkske brak zelfs internationaal door.

In de loop der jaren zagen de leden hun stadstuin gestaag in waarde stijgen. Net zoals bij de huidige Vriendenloterij de deelnemers bepalen welk goed doel of culturele organisatie zij met hun maandelijkse inleg steunen, gingen ook de leden van weleer er stilzwijgend vanuit dat de geldelijke baten van hun clubje op soortgelijke wijze besteed zouden worden, mocht het zover komen dat tot opheffing van de club moest worden besloten.
Er kwam echter een nieuwe generatie ballengooiers die deze goudmijn op voorhand onder de leden verdeelde. De goegemeente morde en noemde ‘De But Tikkers’ smalend ‘De Gèldj Pikkers’.

Toen het aantal leden dramatisch daalde, huilden de achterblijvers krokodillentranen over de teloorgang van de oudste sportclub van de stad. Het ging hen echt om de sport, ze wilden ballen blijven gooien. Aansluiting bij een van de andere petanqueverenigingen om daar met een financiële injectie de gloriedagen van weleer weer mogelijk te maken, werden echter niet eens overwogen. Laat staan een gift aan een goed doel of culturele instelling. Nu de zilvervloot binnenvoer werd het gouden kalf aanbeden. De kip met de gouden eieren moest geslacht worden.

Ton

Reacties? Mail de redacteur, Ton Adriaens, mensendingenweert@gmail.com