“Dat meisjes niet kunnen voetballen is onzin”

Toen de zeventienjarige Abbey Verbael (17) uit Nederweert haar zwemdiploma haalde, koos ze voor ballet. Al snel ruilde ze haar balletschoentjes in voor voetbalschoenen. Voetbal werd haar passie. Sinds 2015 speelt ze bij Borussia Mönchengladbach. “Jongens zeiden altijd dat meisjes niet konden voetballen. Ik wilde laten zien dat wij dit wel kunnen.”

“Tijdens mijn tweede jaar bij Borussia Mönchengladbach wilde ik aanvoerder worden. Daar waren de meningen over verdeeld. Hoe kon een Nederlandse de leider worden in een Duits voetbalteam? Daar kwam bij dat ik twee jaar jonger was dan mijn teamgenoten en daardoor in mijn eerste jaar veel op de bank zat. Het maakte mij onzeker. Mijn coach gaf me het voordeel van de twijfel. Na een paar wedstrijden kreeg ik van hem en mijn teamgenoten de bevestiging dat die onzekerheid nergens voor nodig was. Het geeft me een kick als ik mijn teamgenoten kan oppeppen waardoor ze beter gaan spelen. Ook al was het niet in mijn eigen taal en kwam ik daardoor soms niet goed uit mijn woorden.”

Merefeldia

Nadat Abbey haar zwemdiploma haalde, mocht ze van haar ouders een sport kiezen. Ze koos ballet. “Ik weet nog goed dat de balletzaal een groot raam had, waardoor je uitkeek op het voetbalveld.” Volgens Abbey’s ouders zat ze altijd met haar neus tegen de ruit aangedrukt als er een training was. Om erachter te komen of voetbal meer bij Abbey paste, sloot ze datzelfde jaar nog aan bij team Merefeldia in Nederweert. Abbey kwam in een jongensteam. Volgens de zeventienjarige speelden meisjes in die tijd nog niet vaak voetbal. Vond ze dit vervelend? Nee. “Jongens zeiden altijd dat meisjes niet konden voetballen. Ik wilde laten zien dat wij dat wel kunnen.” Het feit dat ze zich steeds moest bewijzen, motiveerde Abbey.
KNVB Toch werd Abbey na een paar jaar in een meisjesteam geplaatst. “Ik merkte al snel dat ik bij de meisjes niet zo veel kon leren als bij de jongens; zij waren veel fysieker en feller.” Abbey ging naar de voetbalclub in Nederweert Eind; daar hadden ze een jongensteam waar ze wel bij mocht. In datzelfde jaar werd Abbey gescout door de KNVB. “Toen ze dat bij Merefeldia hoorden, wilden ze me toch graag terug hebben, dit keer bij de jongens. Ik twijfelde niet lang en ben na het voetbalseizoen teruggegaan. Merefeldia was het team waar ik begon. Bovendien zaten daar mijn vrienden.”

Borussia

Naast de trainingen bij Merefeldia, voetbalde Abbey één keer per maand bij de KNVB. Ze was dertien toen ze haar eerste voorselectie voor de nationale teams had. “Tot mijn grote verbazing was de scout van Mönchengladbach geïnteresseerd in mij.” Abbey mocht een aantal keer meetrainen en uiteindelijk meespelen bij Borussia Mönchengladbach. “Ik was overdonderd, ik kon niet geloven dat een club met het hoogst haalbare niveau in Duitsland mij vroeg.” Voetballen in Duitsland betekende niet alleen een nieuw team, maar ook een nieuwe taal leren. “Het verstaan was niet zo moeilijk; het lijkt soms op het Limburgse dialect. Ik vond het wel lastig het zelf te spreken. Gelukkig had ik leuke teamgenootjes die me hielpen.”

Nederlands Elftal

Drie keer in de week traint Abbey in Duitsland, twee keer heeft ze ‘s ochtends kracht- en techniektraining op het College in Weert en in het weekend speelt ze een wedstrijd. Abbey is een zogenaamde LOOT-leerling. Daardoor is haar onderwijs aangepast aan haar trainingsschema’s en wedstrijden. Een gymles missen voor een voetbaltraining is inmiddels normaal. Ook haar klasgenootjes gaan er volgens de zeventienjarige begripvol mee om. Lessen missen betekent ook dat Abbey haar teamgenootjes soms vaker ziet dan haar schoolvriendinnen. “Ik kan meestal niet met ze afspreken. Simpelweg omdat ik er geen tijd voor heb. Vroeger vond ik dat moeilijker dan nu. Wanneer ik op het voetbalveld sta, ben ik dat feestje waar ik niet naartoe kon al lang weer vergeten.” Voetballen in de Bundesliga was een droom die vier jaar geleden voor Abbey uitkwam. Haar volgende wens? “Ik zou het heel vet vinden om in het Nederlands elftal te spelen.”