Creatief talent wint tweede prijs bij landelijke wedstrijd

Joëlle Camp uit Weert nam eerder dit jaar deel aan een hoedenwedstrijd rondom Prinsjesdag. Tot haar grote verbazing én vreugde won ze daar de tweede prijs. Misschien de start van een mooie carrière als hoedenmaakster. Wij maakten kennis met dit energieke talent die haar perfectionisme in de weg vindt zitten.

Onzeker

De 21-jarige Joëlle is derdejaars studente op SintLucas in Boxtel, de school voor creatief talent. Daarvoor deed ze een driejarige opleiding voor onderwijsassistente aan de Gilde Opleidingen. Joëlle: “Ik wil eigenlijk docent ‘beeldende kunst en vormgeving’ worden, zeg maar handvaardigheidsdocent. En dan aan het voortgezet onderwijs. Maar na de studie aan het Gilde was ik nog niet klaar, ik wilde me verder ontwikkelen en schreef me in op SintLucas. Dit is een superschool. Ik heb hier zo veel geleerd. Er zijn erg veel richtingen en bijna alles is praktijkgericht. Op deze opleiding heb ik ook veel meer zelfvertrouwen gekregen. Vroeger was ik verlegen en twijfelde veel, maar door deze school is dat veranderd. Ik heb bij de jurering van mijn hoed zelf een mondelinge toelichting mogen geven voor een publiek van zo’n 1000 toeschouwers en dat ging supergoed … zooo trots!”

Tranen gelaten

“In het voorjaar kwam de school met de boodschap dat we mee mochten doen aan de PrinsjesHatwalk, een landelijke wedstrijd die plaats zou vinden rond Prinsjesdag. In april kregen we de opdracht om een hoed te maken met het thema: ‘Persoonlijke held’. Ik had direct mijn vriend Rick (24) in gedachten. Hij is sinds enkele jaren bij de brandweer en daar zo gepassioneerd mee bezig. Ik ben gaan schetsen in kleur. Op een hoed van rood vilt moesten gekleurde vlammen komen. Na de schetsen kwamen de proefjes. De hoed had een diameter van 45cm. Het rode vilt moet je eerst insmeren met een soort verharder, dan stomen om het rekbaar te maken en het in een keer over de houten hoedenmal aanbrengen. Een heel lastig karwei. Omdat ik zeer perfectionistisch ben, was het steeds niet naar mijn zin. Op school vonden ze mijn keuze te ingewikkeld, maar dit moest koste wat kost slagen. De vlammen waren van bandstro, wat weer erg rafelt. Omdat ik met een deadline te maken had, gingen de zenuwen ook een rol spelen. Ik heb er menig traantje bij gelaten. Uiteindelijk was ik, de dag voor we de hoed moesten inleveren, om 2.00 ’s nachts pas klaar, maar zeker niet tevreden. Ik dacht dat het niks zou worden. Ik riep ook nog dat het me niet meer boeide. Op het laatst heeft Rick me nog geholpen met de tekst, want je moest met eigen woorden toelichten wat je hoed betekent en waarom juist die persoon jouw held is. Rick is heel belangrijk voor me. Kwam op het juiste moment in mijn leven. Is mijn rots in de branding en heeft me door moeilijke tijden gesleept en kiest altijd het beste voor mij. Daarom is hij mijn held.”

Enthousiast

“Tot mijn grote verrassing hoorde ik enkele weken later dat ik bij de tien genomineerden zat en dat ik op Prinsjesdag naar Den Haag mocht komen voor de uiteindelijke beoordeling en prijsuitreiking. Helaas kon Rick niet mee omdat hij dienst had bij de brandweer. Ik begon helemaal te stralen toen ik het model met mijn hoed zag langskomen. Ik gilde van enthousiasme waardoor de mensen gewoon omkeken naar mijn hoed. Onverwacht werd ik naar voren geroepen om een toelichting te geven op het thema, het materiaal en de techniek. Maar goed dat ik dit vooraf niet wist, anders was ik heel zenuwachtig geweest. Nu ging het supergoed. Uiteindelijk werd mijn hoed beoordeeld met de tweede prijs waar ik heel erg blij mee ben. Achteraf kreeg ik veel lof van jurylid 

Marianne Jongkind. Zij is 75 en dé hoedenmaakster van Nederland. Ze was lovend over de techniek en de uitvoering. Dat gaf me heel veel voldoening.”

Toekomst

“Deze prijs heeft mijn toekomstplan enigszins gewijzigd en stimuleert me wel om ook in dit vak verder te gaan. Waarschijnlijk een deeltijdbaan of bedrijfje, in combinatie met werk in het onderwijs. Maar ik heb ook nog een andere toekomstdroom. Dat is moeder worden. Gelukkig denkt Rick daar ook zo over.  Op dit moment werk ik in het weekend bij meubelzaak Beau Home. Niet in de verkoop want dat is niets voor mij, maar lekker achter de schermen. Ik hou niet van standaard, wil alles een beetje anders. Daarom ben ik mijn ouders en schoonouders ook zo dankbaar dat ze me altijd gesteund hebben op de weg naar wie ik nu ben. “