Brigit van der Kraan in Gaithersburg (Maryland): ‘In de VS voel ik me als een vis in het water’

Al vijftien jaar woont Brigit van der Kraan (47) in Gaithersburg, Maryland. Ze werkt voor Marriott, de grootste hotelketen ter wereld. Haar liefde voor Amerika (en Marriott) begon toen ze als stagiaire aan de slag ging in Orlando, Florida. Brigit: “Ik liet alles achter wat veilig en bekend was en verhuisde naar een ander continent. Super spannend, uitdagend en beangstigend, maar de beste ervaring die ik ooit heb gehad.”

Vriendschap voor het leven

Brigit woonde met haar ouders in de wijk Leuken, bezocht daar de kleuterschool en vervolgens de Philips van Horne. Haar vriendin Karin Schreurs kent ze van de middelbare school en de twee hebben nog steeds vaak contact. Karin houdt Brigit op de hoogte van wat er zoal gebeurt in Weert. Brigit turnde bij Jan van Weert en tenniste bij TC Weert Oost. “Bij de tennisclub heb ik heel wat uren doorgebracht. Veel van mijn vrienden zaten bij de tennisclub en ik vond het heerlijk om daar naar toe te gaan. Niet alleen om te tennissen, maar ook om de gezelligheid.” In de vakanties en in de weekenden werkte ze bij het AC Restaurant in Nederweert waar haar moeder ruim vijfentwintig jaar heeft gewerkt. Brigit: “Ik vond het werk en de collega’s hartstikke leuk en ik kreeg er nog voor betaald ook! Ik heb daar veel vriendschappen opgebouwd en met die vrienden en vriendinnen buiten het werk om veel plezier gehad.”

‘SinteMerteveugelke’

Haar mooiste herinnering aan Weert is toch wel het feest van Sint Maarten: “Ik holde dan suikerbieten uit die we uit het veld van de boer achter ons huis hadden gestolen😊. Dan gingen we langs de deuren zingen voor snoep en als we erg boften kregen we geld. Ik kan me nog goed herinneren dat iemand twee gulden vijftig gaf! Daarna ging ik met mijn ouders naar een veld achter ons huis waar een enorme brandstapel stond. Die werd aangestoken tot een metershoog vuur. Dan kwam ook iemand die St. Maarten uitbeeldde op een paard met rode cape en dat alles bekeken we onder het genot van een kopje warme chocolademelk. Een heerlijk spannende avond!”

Sprong in het diepe

Brigit gaat vervolgens in Heerlen naar school en volgt daar de opleiding Middelbare Toerisme en Recreatief Onderwijs (MTRO). Voor haar stage vliegt ze met een schoolgenoot (Raymond Bogman), die ze van tevoren helemaal niet kende, naar Florida. Brigit: “Samen moesten we zelf een appartement zoeken, een auto kopen en alle dingen regelen die nodig zijn om te kunnen wonen in Amerika. Dat was superspannend. Meteen al de eerste week wist ik dat ik de juiste keuze had gemaakt. Ik vond Orlando fantastisch. Het was zwaar werken als stagiaire, zes dagen per week en geen vakantie, maar het gevoel van vrijheid, het gevoel dat ik hier helemaal alleen was zonder familie om op terug te vallen en ik mijn eigen beslissingen moest nemen, vond ik een enorme uitdaging die ik graag aanging. Ik kan met heel mijn hart zeggen dat die periode een van de beste tijden van mijn leven was. Raymond en ik zijn door deze periode hele goede vrienden geworden en ook onze ouders konden het goed met elkaar vinden en zoeken elkaar nog regelmatig op.”

Marriott is de grootste hotelketen van de wereld met 32 verschillende merken (o.a. Marriott hotels, Ritz Carlton, Sheraton Westin), met meer dan 8.500 hotels verspreid over 138 landen en gebieden over de hele wereld.

Stiekem verliefd

Brigit gaat stage lopen bij het Orlando World Center Marriott Hotel, in die tijd het grootste Marriott hotel in de VS met 2.000 kamers, een megagroot zwembad, professionele golfbaan en zes verschillende restaurants. In een half jaar tijd doorliep ze alle afdelingen van de keuken en daarna werkte ze een jaar bij de front office/receptie. Tot haar spijt moest ze daarna de USA verlaten. Ze ging werken voor het Renaissance Amsterdam Hotel en vloog daarna terug over de Atlantische Oceaan om te gaan werken voor het Curaçao Marriott Hotel. Vervolgens vloog ze weer terug naar Europa en ging in Eschborn, Duitsland aan de slag bij het Regionale Hoofdkantoor van Marriott voor Europa. Hier ontmoette ze haar partner Simon Dau (46). Hij is geboren in Nieuw-Zeeland, verhuisde op tweejarige leeftijd naar Denemarken en op zijn elfde naar Duitsland. Hij werkte daar voor Marriott IT. Hun relatie hangen ze niet aan de grote klok en slechts een handjevol collega’s is op de hoogte. “Zelfs toen onze bazen bekend maakten dat we allebei het kantoor gingen verlaten om samen naar Amerika te verhuizen, waren veel collega’s stomverbaasd dat we al drie jaar een relatie hadden”, lacht Brigit.

Hals over kop getrouwd

Brigit vertelt ook nog wat daaraan voorafging: “Simon kreeg een baan aangeboden op het hoofdkantoor van Marriott in de VS. We woonden in die tijd wel samen in Duitsland maar waren niet getrouwd. Ik wilde altijd al graag terug naar de VS nadat ik daar anderhalf jaar lang had gewoond en we grepen de kans graag aan. Het enige dilemma was dat, voor mij om mee te kunnen gaan en gesponsord te worden door Marriott, we getrouwd moesten zijn. Dus besloten we heel romantisch om ‘dan maar te trouwen’. Ik weet nog goed dat ik mijn ouders in Nederland belde en vroeg wat ze over drie weken gingen doen. ‘Niks’, was het antwoord. Nou zei ik, ‘dan kunnen jullie mooi naar ons toe komen want Simon en ik gaan trouwen en emigreren naar Amerika.’ Arme pap en mam, ze hebben best veel moeten doorstaan met mij”, zegt Brigit lachend. “Mijn ouders hebben me altijd gesteund in al mijn beslissingen om op de verschillende plaatsen te wonen en accepteerden dat ik mijn vleugels wilde uitslaan.”

Brigit werkt sinds 2009 op het hoofdkantoor van Marriott in Bethesda en legt uit wat ze daar doet: “Ik werk voor Owner en Franchise Services en werk direct met eigenaren van de hotels en met de bedrijven die de hotels managen voor de eigenaren. In samenwerking met Vice Presidents en Account-Executives ben ik er medeverantwoordelijk voor dat eigenaren in de VS en Canada investeren in hun hotels en op tijd renoveren, met de juiste strategie en een goed product leveren voor onze gasten.” Brigits man Simon werkt ook op het hoofdkantoor in de VS voor IT Security.

Verkeer is hier echt een ding

Samen met hun negenjarige dochter Zoey wonen Brigit en Simon in een mooie buurt van Gaithersburg met veel groen en toegang tot zwembaden, tennisbanen, pickle bal- (soort padel) en basketbalvelden. Er is een Aldi en een Lidl in de buurt waar ze veel boodschappen doen maar ze hopen toch ook vaak op een pakketje met hagelslag of pindakaas uit Nederland. Gaithersburg ligt 35 minuten zonder verkeer en 90 minuten met verkeer van Washington, DC. Brigit: “Mét of zonder verkeer is het heel belangrijk om erbij te vermelden omdat we een van de meest drukke verkeerssituaties van het land hebben. In het begin moest ik ook echt wennen om zelf auto te rijden. De snelwegen zijn veelal zesbaans op en zesbaans af en de auto’s zoeven je op hoge snelheid voorbij. Geen richting aangeven, afsnijden en rechts inhalen is de normaalste zaak van de wereld.”

Angstige dag

“Doordat we zo dicht bij Washington wonen, hebben we regelmatig te maken met wegen die geblokkeerd zijn omdat een diplomaat of een ander hoog gepositioneerd persoon gebruikt maakt van de wegen. Vaak komen er helikopters over ons huis die naar Camp David vliegen of naar het Witte Huis en regelmatig is de president aan boord. Er wordt in Amerika niet openlijk gesproken over politiek en geloof maar omdat we zo dicht bij DC wonen ontkom je er vaak niet aan. De dag dat het Capitool werd bestormd (6 januari 2021) was voor ons zeer angstaanjagend. Ook al wonen we vijfendertig minuten van Washington, het kwam allemaal wel erg dichtbij en we zaten aan de buis gekluisterd om alles te volgen en te hopen dat onze vrienden die in het Capitool werken, veilig waren.”

‘Hier kan ik mezelf zijn’

Vanaf haar geboorte spreekt Brigit Nederlands met haar dochtertje. Zoey gaat zelfs drie uur per week naar een Nederlandse school in Bethesda. “Op die school werkt ze aan Nederlands spreken, grammatica, lezen en cultuur. Ook vieren we Koningsdag, uiteraard in het oranje en met oudhollandse spelletjes. En ze spreekt bijna dagelijks Nederlands met opa en oma in Weert via Facetime”, zegt Brigit enthousiast. De ouders van Brigit hebben haar altijd gesteund. Er was echter één ding waar ze een ‘stokje voor hebben gestoken’ zoals ze het zelf zegt; “Mijn man is geboren in Nieuw-Zeeland en dat was het enige dat ze me gevraagd hebben om, zo lang ze nog leven, daar niet naar toe te emigreren. Dat we naar de USA verhuisden vonden ze uiteraard niet gemakkelijk. Ze komen elke zomer zes weken hiernaartoe en ik probeer één keer per jaar naar Nederland te vliegen (ook voor mijn schoonmoeder in Duitsland). Ik zou niet definitief terug willen naar Nederland. Ik voel me hier thuis en als een vis in het water. Het leven hier bevalt me prima, ik voel me hier thuis en op mijn plaats.”

Tips voor deze rubriek? Mail de redacteur, Monique van den Brandt monique@vandenbrandt.eu