Aanpak seksuele intimidatie, vrouwenmishandeling en femicide

In de vrouwenspecial van oktober jl. legde ik deze vraag voor aan GZ-psycholoog Caroline Korsten, programmaleider bij MET ggz Famke Breeuwer en aan Jessica, expert zorg en veiligheid politie Weert. In deze mannenspecial leg ik dezelfde vraag voor aan mannen. Het zijn tenslotte de mannen die iets aan dit probleem moeten doen! 

Na de moord op de 17-jarige Lisa begon Danique de Jong de campagne ’Wij eisen de nacht op, laat vrouwen veilig thuiskomen’
‘Hoe we er ook uitzien, waar we ook zijn, hoe laat het ook is: laat vrouwen veilig thuiskomen.’
Ze zette een crowdfunding op om voor enkele duizenden euro’s schermen langs snelwegen te kunnen plaatsen met de boodschap ‘Wij eisen de nacht op’. De maatschappelijke discussie en de aandacht van de media waren overweldigend. Er werd ruim € 500.000 opgehaald! Een plan om zoveel geld te besteden was er niet. Er wordt nu gezocht naar effectieve bestedingsmogelijkheden:

Kan dit probleem met donaties van burgers worden aangepakt? Of moeten landelijke en lokale overheden met concrete maatregelen komen?
Méér politie en toezicht? Betere verlichting van de openbare ruimte? Cameratoezicht? Zerotolerance en forse straffen? 

Joss Mennen

Ik heb bij de actualiteit over de omgang met vrouwen en zeker bij de misstanden in de entertainmentbranche van de laatste jaren vaak teruggedacht aan de tijd van buitenlandse tournees, waar wij rockmuzikanten als helden onthaald werden en het vrouwelijk schoon zich op een presenteerblaadje aandiende. Veel van onze avonturen zouden vandaag niet meer kunnen en ook verkeerd uitgelegd kunnen worden. Wat is er dan veranderd en waarom ging het in onze rock & roll tijd niet verkeerd? Ik denk dat de oorzaak van opvoedkundige aard is. Wij wisten wél waar de grenzen lagen. 

De maatschappij is egoïstisch, hufterig en respectloos geworden. Als je tegenwoordig een menselijk foutje maakt in het verkeer, wordt dit al beloond met een agressieve middelvinger. Respect voor de medemens en zeker ook naar vrouwen is te vaak ver te zoeken. De verantwoordelijkheid voor de oplossing voor dit probleem ligt mijns inziens bij de huidige generatie ouders. Met een goede opvoeding waarin de grenzen van wat kan en wat niet kan duidelijk worden aangegeven en waar respect hoog in het vaandel staat. 

Echter dit is een oplossing voor de nabije toekomst. De ‘verknoeide’ generatie mag wat mij betreft keihard gestraft worden.

Leon Smolenaars

Mijn vrouw en ik hebben een zoon van 14 en een dochter van 16. Onlangs, tijdens een barbecue met het hockeyteam van mijn dochter, kwam het aangrijpende verhaal van Lisa ter sprake. Wat me opviel, was dat bijna alle meiden momenten hebben gehad waarop ze zich onveilig voelden. Dat raakte me. Het maakte pijnlijk duidelijk hoe groot dit probleem eigenlijk is. Wat we in de krant lezen of op tv zien, is waarschijnlijk slechts het topje van de ijsberg.

Helaas is de gemene deler in dit soort situaties vaak: wij mannen. Misschien moeten we mannen niet alleen als het probleem zien, maar ook als een belangrijk deel van de oplossing. Wij dragen hierin een grote verantwoordelijkheid. Spreek elkaar aan als gedrag niet door de beugel kan. Vaak weten we best dat iets te ver gaat, maar lachen we het weg.

Begin thuis met het gesprek. Vraag je kinderen: wat lees je, wat maak je mee, en hoe ga je daarmee om? Door erover te praten, ontstaat bewustwording. Geef als man én vader het goede voorbeeld. Voed je zoon op als gentleman.
Wat ik mooi vind, is dat mijn dochter (en haar vriendinnen) na een avond uit altijd door de jongens uit de groep naar huis worden gebracht. Zelfs als ze daarvoor moeten omfietsen. Geweldig!

Voorzichtig zijn zal helaas altijd belangrijk blijven, maar respect nog veel meer.

Rob Jongen

Ik steun het idee van burgerinitiatieven zoals donaties, zolang de donaties vervolgens effectief en doeltreffend worden ingezet. Het is belangrijk dat het geld wordt besteed aan goed doordachte marketingcampagnes, uitgevoerd door hoogwaardige experts, met de kracht van herhaling om echte gedragsverandering te realiseren. Dat gezegd hebbende, de verantwoordelijkheid voor structurele verandering ligt uiteindelijk, in samenwerking, bij burger en overheid.

Burgers kunnen zeker bijdragen aan het vergroten van de bewustwording en het stimuleren van maatschappelijke discussie, maar we moeten ook kijken naar concrete maatregelen van de overheid. Meer politie, beter toezicht, en verbeterde verlichting in de openbare ruimte en gebieden kunnen bijdragen aan de veiligheid van vrouwen. Daarnaast is het van groot belang dat wetgeving strenger wordt, met duidelijke en zware straffen voor daders van geweld tegen vrouwen.

Ik geloof erin dat deze initiatieven als opstap kunnen dienen voor samenwerking met overheidsinstanties. Het zou mooi zijn als campagnes niet alleen de publieke opinie beïnvloeden, maar ook zorgen voor blijvende beleidsveranderingen. Zo kan er zowel op maatschappelijk als politiek niveau een structurele oplossing komen voor de bescherming en veiligheid van vrouwen en de strijd tegen vrouwengeweld.