5 x 11 jubileum met een gouden randje voor Bèr Bongers van de Vêrkusköp

Voor wie ook maar enigszins een ‘vastelaovundjgeveûl’ heeft, is het getal 11 iets bijzonders. Zeg je 5 x 11 dan krijgt het zelfs een gouden randje. Voeg daar de naam Bèr Bongers en Vêrkusköp aan toe en je hebt een jubilaris van formaat! Helaas gooit corona heel veel roet in het feestgedruis. Het jubileum was eigenlijk al vorig jaar en de Vêrkusköp reikten de bijbehorende versierselen coronaproof uit. En wie had niet gehoopt dat het feestje dit jaar dubbeldik gevierd kon worden? Maar ook dit jaar zal er geen feest zijn. Maar ere wie ere toekomt … we zetten Bèr hier in het zonnetje!

Een bengel

Om goed ‘in the mood’ te komen, zoek ik Bèr en zijn vrouw Ria op in hun stadse appartement. Het uitzicht moet fenomenaal zijn maar als we naar buiten kijken zien we ‘moêt’ … maar dat is iets anders! De toon is wel gezet. Met koffie en heerlijke bonbons struinen we langs het leven van de jubilerende Vêrkuskop die 78 jaar geleden geboren werd op Laar. Het gezin telde zeven kinderen. Later verhuisden ze naar Keent. ‘Naar Keent 15’ lacht Bèr. ‘Dat was toen nog een zandweg’. Op de vraag wat Bèr voor een kind was, antwoordt Ria: ‘ik denk dat hij wel een bengel was.’ De bengel van toen wilde eigenlijk wel na de lagere school naar de mulo. Dat zag vader Tjeu niet zitten, hij zag in hem wel zijn opvolger in zijn fietsenreparatiezaak. ‘Het werd dus de ambachtsschool’, zegt Bèr. Hij leerde er voor automonteur omdat er geen opleiding was voor fietsenmakers. Ondanks dat voerde het echtpaar Bongers ruim 44 jaar een succesvolle zaak in tweewielers aan de Kerkstraat in Keent. ‘Langzaamaan heb ik van alles geleerd’, vertelt Ria. Meteen schiet haar een anekdote te binnen. ‘Ik was een keer aan de telefoon terwijl er een klant in de zaak stond. Ik zei tegen de man aan de telefoon dat een 3/16 echt niet op een kwartse ketting past … De klant in de winkel vroeg bezorgd aan Bèr of ik ook wel kon koken.’

Een dag per week

Ria en Bèr hebben een dochter die samen met haar man al in diverse delen van de wereld heeft gewoond. Met veel plezier zijn de ouders ook naar die plekken geweest: Shanghai, Singapore, Hawaii en Houston. Bèr: ‘En nu wonen ze in Hamont, dat is gelukkig wat dichterbij’. 
Nadat zij hun zaak hadden overgedaan aan Richard van Alphen bleef Bèr nog meewerken en tot op de dag van vandaag doet hij dat nog steeds een dag per week. 

Het klinkt wat saai, maar als we niet te maken zouden hebben met een pandemie, zou Bèr nu zeker druk zijn geweest met de vastelaovundj. Want er is natuurlijk altijd wel werk aan ‘dae vastelaovundjweenkel’. Zo was Bèr o.a. jaren toneelmeester bij de bonte avonden, coördinator bij het kienen, helpende hand voor de wagenbouwers, maar ook de tuin rond het buurthuis moest onderhouden worden. Hij begon ooit als lid van de Raad van Elf en zonder zelf prins te zijn geweest is hij de oprichter van de Aod Preense Klub, en nu verdienstelijk lid van ’t Vêrkus Convênt.

Tradities

Bèr koestert samen met Ria mooie herinneringen, nu al langer dan 5 x 11 jaar. Zijn 3 x 11 en ook 4 x 11 momenten staan in hun geheugen gegrift om nooit meer te vergeten. Volgens beiden is de vastelaovundj springlevend. De Vêrkusköp is een stabiele vereniging en heeft gestage nieuwe aanmeldingen. Er heerst geweldige saamhorigheid, je kunt altijd op iedereen rekenen. De Wichter- en Jeugdvastelaovundj op Keent is geweldig. 
Zelf vinden ze deze vereniging van Zuid ook behoorlijk vooruitstrevend. Zij waren de eerste vereniging die hun dames meenam naar recepties e.d. Zouden zij dan de voortrekkers zijn voor de eerste (grote) prinses in plaats van een prins? 
Zowel Ria als Bèr zijn ervan overtuigd dat menige vrouw daar geschikt voor zou zijn, misschien zelfs beter dan menige man … ‘het moet kunnen, maar het zijn ook vastgeroeste tradities’, stellen beiden vast.

Vanwege de beperkende maatregelen wordt dit superjubileum van Bèr ook nu niet uitbundig gevierd.
De vastelaovundj-harten huilen zachtjes. ‘Deej schoeën jaore’ neemt hem niemand af en ‘as God bleeftj’ gezond en wel op naar 6 x 11!