Suze Meulendijks: Topjaar aan Mid Buchanan High School in St. Joseph USA.

Door: Monique van den Brandt.

De afgelopen negen maanden waren een rollercoaster voor Suze Meulendijks (17). Na drie weken China voor Global Exploration vertrok ze veertien dagen later voor een jaar High School in St. Joseph, Missouri, USA. In haar tijd in Amerika was ze vervolgens in Kansas City, Miami, Mexico, Belize, de Kaaimaneilanden, Boston, New York en binnenkort komt daar nog Chicago bij. “Go big or go home”, is een Amerikaans gezegde en helemaal van toepassing op deze Weertse globetrotter.

Onderdompelen
De keuze voor een vervolgopleiding na je middelbare school is voor velen niet gemakkelijk. Je zit nog voor je eindexamens en moet al beslissen wat je daarna wil gaan doen. Ook voor Suze was het nog geen uitgemaakte zaak. Totdat ze hoorde dat een meisje van haar school een jaar high school ging doen in Amerika. Ze bezocht informatiebijeenkomsten van EF Education First; een internationaal taalonderwijsbureau voor studenten die willen studeren in het buitenland. Deze organisatie zoekt een gezin waar je een heel schooljaar gaat wonen. Het is de bedoeling dat je volledig meedraait in het leven daar. De oprichter van EF – Bertil Hult – had als kind problemen op school als gevolg van dyslexie. Hij was ervan overtuigd dat je een taal het beste leert door je ‘onder te dompelen’ in een gemeenschap in het land zelf. Voor Suze werd dat St. Joseph. Suze: “Ze vertelden me dat ik in Missouri ging wonen en ik had geen idee wat ik ervan moest vinden. Toen ik hier voor het eerst aankwam, had ik wel iets van een cultuurshock; ander eten, andere kleren (ze dragen Crocs en basketbal-shorts, ook bij -15 graden) en andere gewoontes zoals het laten van boeren. Scheldwoorden daarentegen mag je echt niet zeggen!”

Home of the Dragons
Als je het hebt over een jaartje naar Amerika om high school te gaan doen dan denk je meteen aan grote steden in California, New York en Florida. Niet aan St. Joseph, Missouri. Het plaatsje heeft 75.000 inwoners en ligt een half uurtje rijden boven Kansas City. Suze: “Ik hoorde dat ik op een vrij kleine school terecht kwam met de naam Mid Buchanan High School, Home of the Dragons. In het begin was ik een beetje teleurgesteld maar ik had geen betere school kunnen wensen. Onze school is niet groot, ook niet klein maar wel perfect”, zegt Suze enthousiast. “Ik ken iedereen en iedereen kent mij. In het begin was het natuurlijk wel anders want iedereen kende elkaar en ik was de enige nieuwe. Elke school hier heeft een mascotte. Onze kleuren zijn rood en groen. We hebben gele schoolbussen waarmee kinderen gehaald en gebracht worden. Vanaf zestien jaar heb je hier je rijbewijs. Je oefent eerst met je ouders en dan haal je voor 20 dollar je rijbewijs. Iedereen heeft een eigen auto. In het begin van het schooljaar mocht ik zelf kiezen welke vakken ik wilde volgen. Ik wilde niet te makkelijk maar ook niet te moeilijk. Je hebt rode en groene dagen. Op groene dagen heb ik American history, math, psychology/sociology, contemporary issues (actuele vraagstukken), physical science en major war. Op rode dagen heb ik art, PE-health (gym), English, wood- and shopdrafting en child development. Voor dit laatste vak kregen we laatst een baby (pop) om een hele week voor te zorgen. Die pop begon op willekeurige tijden te huilen. Je mocht je baby nooit wegleggen. Dat was een hele klus. Het leukste vak vind ik psychology/sociology. In die richting wil ik komend studiejaar mijn vervolgstudie kiezen.”

Eerst nog even naar China
De cultuurshock was des te groter omdat Suze vlak voor haar vertrek naar de USA nog drie weken naar China was geweest met Global Exploration. Suze: “We hebben daar scholen bezocht en samen met Chinese leeftijdsgenoten allerlei activiteiten ondernomen. Het bezoek aan een hele arme school in de bergen maakte de meeste indruk op mij.” Direct na haar terugkomst uit China moest het visum voor Amerika geregeld worden. Suze: “Dat was nog even spannend of dat wel allemaal op tijd zou zijn. Want twee weken later zou ik al naar New York vliegen. Uiteindelijk kwam het paspoort met de benodigde stempels op tijd terug. Op 8 augustus vloog ik met een groep mede-EF-studenten naar New York. Hier hadden we nog eerst drie dagen sight-seeing. Daarna vloog ik alleen van NY naar Kansas City waar mijn host-family me stond op te wachten.”

Cruise in november
Tijdens haar verblijf in de USA had ze de kans om met een familie een 7-daagse Western Carribean cruise te maken. Ze vloog naar Miama, Florida en voer naar Cozumel Mexico, Belize en de Kaaimaneilanden. Suze: “Mijn ouders moesten hiervoor weer speciale papieren ondertekenen en laten goedkeuren door de notaris en de rechtbank van Roermond. Dit heeft te maken met het Apostilleverdrag. De reis was een fantastische ervaring.”

Suze for State
Suze woont bij de familie Webster. Dit gezin bestaat uit vader Joe, moeder Lisa, zusjes Reagan (18), Zoë (17), Selah (13) en broer Creed (16). Suze: “Ik heb een eigen kamer en voel me hier heel fijn. Vanaf het begin wilde iedereen vrienden met me worden. Ik was voor deze school de eerste exchange-student en iedereen was zeer geïnteresseerd. Sport speelt een belangrijke rol in Amerika. Een schooljaar is verdeeld in drie seizoenen. Je traint elke dag na school. Soms tot 16.00 uur, maar dat kan ook wel tot 18.00 uur zijn. Dan maak je lange dagen. Het vorige tremester speelde ik basketbal. Dit tremester doe ik ‘track’. Dat is atletiek. Ik ren een estafette met drie anderen. We moeten allemaal 800 meter sprinten. Daarnaast ren ik individueel 800 meter. Ik ben nu zelfs een kanshebber voor ‘State’. Dat is de hoogste competitie in de hele staat. Elkaar supporten is heel groot hier. Zo gaat bijna iedereen naar elke schoolwedstrijd die we hebben. Ook alle familieleden gaan mee. Zelf als we vier uur moeten rijden. ‘Love never fails’, zeggen we altijd op mijn school.”

Eten tijdens de les
Op de vraag wat de grootste verschillen zijn met Nederland antwoordt Suze meteen: “In Nederland fiets ik naar school en hier halen vriendinnen me op met de auto, je kan niet sporten als je cijfers niet goed zijn, de kluisjes zijn 5x groter en je krijgt geen cijfers maar letters op je rapport zoals A+ of B-. Je hebt een gangpas nodig als je over de gang loopt tijdens de les. Je mag hier eten tijdens de les; je mag gewoon een pak yoghurt open maken met een kom erbij. Dat was op de Philips van Horne niet denkbaar”, lacht Suze. “O ja, en we doen ook elke dag de Pledge of Allegiance. Dan staan we met ons gezicht richting de Amerikaanse vlag en zeggen de pledge;

I pledge Allegiance to the flag
of the United States of America
and to the Republic for which it stands,
one nation under God, indivisible,
with Liberty and Justice for all.”

Weerzien
Na precies acht maanden kon Suze haar ouders weer in haar armen sluiten op het vliegveld van Kansas City. Suze: “Ik heb ze alles laten zien; mijn school, mijn huis en mijn host-family, de plaatsen waar we met vriendinnen naar toe gaan (o.a. Chick-Fil-A, Dunkin Donuts, Baskin Robbins). Daarna zijn we met z’n drietjes nog naar Boston en New York geweest. Na twaalf dagen vlogen mijn ouders terug naar huis en ik weer alleen naar Kansas City voor mijn laatste twee maanden USA.”

Prom
Het hoogtepunt van een Amerikaans schooljaar is ‘Prom’. Suze: “Dat is echt iets waar je het hele jaar naar uitkijkt. Je wordt gevraagd want je gaat dus met een date en dan ga je prom-jurken shoppen met vriendinnen. ’s Ochtends sta je vroeg op om je make-up en haren te laten doen. Je date komt je ophalen. De meisjes dragen een corsage van bloemen om de pols en de jongens een boutonnière in het knoopsgat. Met je prom-groep maak je samen veel foto’s en ga je uit eten. Dan ga je naar je school waar iedereen zijn entree maakt en dan begint het feest met veel leuke muziek, leuke mensen en gezelligheid. Alle leerlingen kunnen hun stem uitbrengen op één jongen en één meisje om Prom King en Prom Queen te worden. Ik was gekozen tot Prom Queen van Mid Buchanan High School”, vertelt Suze. “Er hoorde een echte kroon bij. Het was echt mega leuk.”

Aan alles komt een eind
19 mei is het Graduation Day en krijgt Suze haar diploma. “Ik heb mijn daarbij horend pak en hoedje (mortarboard) met flosje al in de kast hangen.” Eind mei komt ze terug naar Weert. Daar heeft ze nogal dubbele gevoelens bij. Suze: “Natuurlijk heb ik zin om iedereen weer te zien. Maar de mensen hier zijn nu mijn familie. Dus dat wordt moeilijk om hen achter te laten. Tot die tijd ga ik er nog volop van genieten. Deze ervaring was zo gaaf, er zijn echt geen woorden voor. Ik heb de kans gehad om een leven op te starten in Amerika en dat wil ik voor altijd bij me dragen.”

• 

• 

•